ŞİİRDE YAŞAM . Yaşamımın her döneminde nostaljik bir duygu bırakan unutulmaz anılarımı şiirselleştirmek isteğiyle sık olmasa da arada bir gelenek dışı nazım denemeleriyle bu anları kalıcı yapmayı hep düşlemişimdir. Şair değilim ama, Şiir bir mesaj içermeli ve okuyucusuna kısa bir hikâye ile verilmeli ve bu hikâyeye uygun arka plân resmiyle de daha bir anlamlı kılınmalı diye düşünüyorum.

TMO Genel Müdürlüğü APK Uzmanı / 2003 - Ankara

(Bu sayfa en son 17 Haziran 2006 tarihinde güncellenmiştir.)

Sözle söyleneceklerin en âlâsı şiirle anlatılır.
Ama şiir güç ve uzun süren bir iştir. Duygu baskısı altında insanın can evine kıyan
bir hasret, uzun zaman gönülde yatar ve pırlanta haline gelir.
                                                                                                               Halikarnas Balıkçısı - Mavi Sürgün, 8. Basım, Ağustos/1993, 30. sh.

İlk şiir denememi 1965 yılında Ünye İnönü İlkokulu IV. Sınıf'ta derste iken ani bir kararla kaleme almıştım.
Öğretmenim Leman Korkmaz Hanımefendi bu şiiri yazdığımı fark etmiş ve okumamı istemişti.
Herkeste beğeni kazanan bu dizelerin o anda yazıldığına kimseyi inandıramamıştım.

Korkma sevdalanmaktan, yaşa sonuna dek,
aksın aşk kırmızısı, umut mavisi, ölüm karası, tutku yeşili...
Aksın ki, doğsun şiirler; her saat başı yeni, yakıcı, vurucu, başdöndüren,
gönül çelen, akıl alan, yürek burkan, bıçak kesen, öfke söken, umut çakan... Şiirler yağsın
başımıza gökten, damla damla, sulu sepken, dolu dolu, lâpâ lâpâ, bardaktan boşanırcasına
sert, çisil çisil yumuşak... Şiirler çaksın gürültüyle, şiirler düşsün mor alevli, şiirler ebemkuşağı,
şiirler günebakan... Şiirler toplansın yağmur yüklü başımızın üstünde...
                                                                                                                     Buket UZUNER - Şairler Şehri, 2. Basım, Haziran/1994, Sh. 56 - 57.

BİRİCİK EŞİME ...

14 Şubat 2001 Sevgililer Günü'nde her yıl olduğu gibi eşimi
hatırlamamam mümkün olamazdı. Bu yıl da bir buket çiçeği aşağıdaki dizelerle
süslemek istedim. Geçen ömür vuslat gibi sevgiyle dolmuştu mâzimin coşkusuna...

SEVGİLİLER GÜNÜNDE...

                    Bulut kümesi sessizliğinde mevsim sabahı.

                    Yudumlanır duygular kadehte,

                    Geride tek bir damla, akar maziye... anlamsız!

 

                    Sevgi yumağı içtenliğinde ömrün baharı.

                    Kucaklaşır anılar albümde,

                    Ufka bakan bir çift göz, dalar ummana... yalansız!

 

                    Renk cümbüşü açmazında rüya tufanı.

                    Konuşur sevgililer gizlerde,

                    Kalbi saran sıcaklık, dolar sineye... kuşkusuz!

 

                    Gülsü buket sarımında aşk yuvası.

                    Yol alır ümitler düşlerde,

                    Gönülde muhabbet, açar kanadın... büyüsüz!

 

                    Verandada uzanan sen, sevgili eşim...

                    Olsun şiirlerle dizeler, bu gecende metresim!

                                                                                                                                   M. Ufuk MİSTEPE
                                                                                                                               14.02.2001/Çarşamba
                                                                                                                                      Ankara/15:30

17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi'nin derin izlerini Bolu'da yaşayarak hissetmiş
ve bu müthiş sarsıntıyı zihinlerde kalıcı kılabilmek amacıyla aşağıdaki dizeleri kaleme almıştım.

DOST,
onunla birlikteyken gerçekten olduğun gibi görünebileceğin,
ruhunun tüm gizliliklerini ona anlatabileceğin biridir.
Onunla beraberken kendini korumana gerek yoktur.
                                                                                                  Jean Jacques Rousseau - Bütün Dünya Dergisi, 2001/08, 92. sh.

Şöyle diyor Ruskin : "Kendimize dost seçeceğiz.
En iyilerini seçmek istiyoruz, ama nerede bulacağız o dostları?
Kaç kişiyi tanıyoruz? Her istediğimizle tanışabilir miyiz?
Talihimiz yâr olursa, uzaktan görebiliriz büyük bir şairi, sesini duyabilirsek ne devlet...
Filhakika seçiş hürriyetimizin hudutsuz olduğu tek dünya : kitaplar dünyası."
                                                                             Cemil Meriç - Bu Ülke, 9. Baskı, İst./1998, 106-107. sh.

                         UFKÎ BİR RASTLANTI...

Tükenmişlik bir yaşam biçimiyse eğer ?

  Bil ki tükenmişim yalnızlığımda...

   Uzatırken bakışlarımı derinliklerine çirkefin

     Çıkıverir bir cevher kokuşmuş benliklerden

       Derken çağrışan vezinler ufkun girdabında...

                 Bir ışıltı yükseldi ümitsizliğe salınmışken!

      Esintilerde uçuşan duygularım kabardı sonsuzlukta.

   Tuzlayabilir miydim hançerlediği bağrı çetin mısraların..

Er geç güllerin saçılacağı dost bakışlarda?

         Gizemli koylara çekti kürk mantoya sarılıvermiş mısralar,

  Çıplak sessizliğindeki çakıl taşlarını kıpırdattı birden.

    Kalemim Borges’in ellerinde titremeye başladı yeniden!

      Tâ ki dost bilip tutamadığım o çerçevesiz manâlarda...

                                                                                                                   M. Ufuk MİSTEPE
                                                                                                                  26.09.2000/Salı - Ankara - 14:30

              

Dışına, içindeki olanları aktaran bir dost,
yeryüzünün en sevgili hazinelerinden biridir.
                                                                                                                             Muhammed BOZDAĞ - Ruhsal Zekâ (SQ), 7. Basım, Ocak/2002, 276.sh.

Yeşilin Gizemli Büyüsünde Uçuşan Düşler Resim Okutmanı - Ressam Aynur AYDINLI / 2006

YEŞİLİMSİ MAVİLER Doğanın yeşiliyle kucaklaşan Bir bulut mavisi Fırça izlerinde sulu sepken, ıpıslak Ve sarılmış ona Sıcacık gizemli dünyasında... Önce koklamış mavi ezgilerini Ardından yeşilliğe sarılmış Yalnızlığında.. Sessizce... Düşlerine dalmış enginlerin Balık naifliğinde minicik Mavi, masmavi... Çizgilerden biteviye süzülen Yeşilimsi mavi ufuklarından... M. Ufuk MİSTEPE Ankara/17.06.2006 13:54 C.tesi

?NİRELKİLSRET NISIM ADNIKRAF
Epettına – 33:31/3002.11.52

ASKERLİK HÂTIRALARIM ...

Askerliğimi Tuzla Piyade Okulu'nda yaptığım yıllarda
eşime olan hasretimi şu mısralar ile dile getirmiş ve ona olan özlemimi
her ay askerden firar etmek suretiyle göstermeye çalışmıştım.

FARKLI OLMAK
Şiirde farklı bir kalıbı deneme isteği duymuştum o gün.
İlk mısra bir harf ile başlayacak ve sonraki mısralar birer birer artacaktı.
Daha sonra Çan Eğrisi düzeninde mısralar yeniden azalacaktı.
Deneme pek başarılı ve kolay olmadı doğrusu ..!

 Bazı dostluklar sevgi ve çile üzerine kurulur.
Bir ipekböceği kozası gibi örülür bu sevgi yumağı kalplerde ...
Ama bilinmeyen bir güç mutluluğa ket vurur daima ve yumak dağılmaya yüz tutar zamanla.
Sebebi nedir bilinmez? Kısa olur mutluluklar !
Aşağıdaki şiirim de bir serzeniştir bilinmezlikler koyunda bekleşen sevgilere ..

UNUTULUR SANMA !

                                                                                                                                                                      06.06.2001/11:33
                                                                                                                                                                       Ankara - TMO

 Bazen söylemek isteyip de söyleyemediklerimiz, bakıp da göremediklerimiz vardır.
Anlatamadığım bu duyguların yelkenlerini, nazım deryasında tatlı bir esintiyle uçurayım dedim ..

VAR YA?

          Duygular

Gizem Dünyası’nda

Tutulmuşken aynasına sihrin

Gidiverir aşk girdabında semaya ..

Ve heyhat!

Bakıp da güzelliği görememek var ya?

          Erdemler

          Ufkun ötesinde

          Vurulmuşken prangasına zehrin

          Yanıverir el yordamında devaya ..

          Ey vuslat!

          Gezip de esenliği bulamamak var ya?

Yârenler

Dost meclisinde

Sarılmışken gergefine cehlin

         Dönüverir her bakışında cefaya ..

         Ah türap!

Bilip de dostluğu kuramamak var ya?

Sevgiler

                   Kuş yuvasında

Serilmişken sinesine yârin

         Dalıverir kalp atışında rüyaya ..

         Oy dilşad!

Sevip de okşamayı bilememek var ya?

İnançlar

Yaşam selinde

Açılmışken kalesine ilmin

Uçuverir bir şükürde Hûda’ya ..

Hû ya Rab!

Edip de yeminliği tutamamak var ya?

          Sezgiler

          Sevgi yumağında

          Tutunmuşken örtüsüne bezmin

          Giriverir şuh teninde zinaya ..

          Of şenaat!

          Görüp de çirkinliği diyememek var ya?

Şiirler

Umut uçuşunda

Dizilmişken âfakına ümidin

         Dönüverir her dizesinde verâya ..

         Ya sehap!

          Yazıp da edayı tadamamak var ya?

                                                                                                                     Ankara/19.10.2000

Heyhat : Yazık; Vuslat : Kavuşma; Gergef : Nakış gergisi; Cehil : Bilmezlik; Türap : Toprak; Şuh : Oynak; Dilşad : Gönlü şen, Sevinçli;
Bezm : İçki meclisi; Şenaat : Rezalet, Kötülük; Sehap : Bulut; Eda : Biçim, Şive; Verâ : Arka, Geri, Öte, Arka taraf; Âfak : Ufuklar.

 GÜÇ ODAKLARI

Amaçlarınızı gerçekleştirmek uğruna ve ideallerinizden taviz vermeksizin mücadele edersiniz de
çoğu zaman dışınızdaki güç odaklarının ördüğü dikenli telleri aşamazsınız.
Hele bir de dost bildikleriniz bu vefasızlığa ortak olmuş ve sizi arkadan hançerlemişlerse ...
İşte öyle sıkıntılı bir ânımda kâğıda dökülüveren duygularım ..

SIRA DENEYİMDE ...

            Bilir misin?

            Takılmak nedir kaymağa?

            Hani şu sütün kaymağına canım ...

            Kim istemez kaymaklı olmayı?

            Üstünde biteviye kaymayı ...

            Bakarsın bir gün ısıtıverirler altını,

            Zaman ansızın geçer, belki de sen geçersin zamandan

            Habbecikler kabarmaya başlar;

            Stres ikliminde ısıtırlar seni

            Bakmışsın fokurdayıvermiş sütlü beyaz zemin.

            Güvendiğin kaymak çaresiz, çırpınışlarda bedbin!

            Alaşağı oluvermiş dibine geçmişinin ...

            Yeni kaymaklar türemiş kazanda

            İnançlı, imanlı ve inatçı ..

            Ve güçlenmiş, omuzlarda daha dik

            Sen ezilmişliğin altında

            Onlarsa kaymakta,

            Güvendiği

            Tecrübe pateninde kaymakta ...

 

            Bilir misin?

            Takılmak nedir kâğıda?

            Hani şu oyun kâğıdına canım ...

            Kim istemez kumarda kazanmayı?

            Üstünde masanın yaymayı ...

            Bakarsın başka bir el dağıtıverir kâğıdı

            Kupa as ansızın geçer, belki de koz geçer kupa asını

            Papazlar ümitlenmeye başlar;

            Deste ikliminde unuturlar seni

            Bakmışsın papazı çekmiş, ası gitmiş elin.

            Güvendiği kız çaresiz, dolanmakta nikbin!

            Alaşağı edivermiş içine kısmetinin ...

            Yeni kareler türemiş masanda

            Şanslı, paralı ve pahalı ..

            Ve güçlenmiş, cüzdanlarda daha dik

            Sen yenilmişliğin altında

            Onlarsa dağıtmakta,

            Güvendiği

            Tecrübe karesini dağıtmakta ...

 

                                                                   M.Ufuk MİSTEPE
                                                                                       02.11.2000/Ankara
                                                                                     Perşembe – 15:16

Acaba böylesi bir vedayı hak edebilmiş miydi suskunluğunda canem?
Lise yıllarımda nasıl başlayıp nasıl bittiğini anlamakta zorlandığım
bir gönül çırpınışına son verebilmenin hüznünü yaşatan duygu dolu anlarım ...
Kırgınlık yaşadığım bu dostluğa veda buseleriyle yazdığım buruk mısralarım.

DOSTA VEDA

Gerçek sanırsın da düşleri,

Uyandığında bir hoş olursun.

Bazen sevinir, bazen göz kapamalarda

Arzularsın devamını düşlerinin ...

 

Ama! Düş sanırsan bazı gerçekleri?

Uyandığında nahoş olur dünyan!

Bir an kahrolur, pişmanlık duyarsın ...

Son pişmanlıksa

Fayda etmez .. Anlarsın!

 

Arşınlanır sevgi yumağında yollar,

Gezinirim hayal dünyamda sessiz,

Zaman suskun bekleyişlerde ...

Avunmuşluk perdesi aralanmış oysa

Gelin güvey olmuşum kendimce;

Anlama özürlü .. zavallı ben ... sensiz!

 

Ufkî, çekilmez hayat romantizmsiz;

Duygularımsa çarpmakta duvarına realizmin.

Hayır sözcüğü esirgenmişliğinde

Reva mıydı bunca çektiklerim?

Hüsnü kuruntularda savruldum

Ve ulaşılmazlığında

Dostluğa nokta koydun,

Sevgi boşluğumda ağır bir taş

İşte ümidim sen oydun ...

Unutulmazının ufkunda

Artık unutulmuştun ...

Hoşçakal canem, can dostum...

Diyorum ki ...
Yeniden Dünya'ya gelmem nasip olsaydı;
Barış Manço'nun orkestrasında müzisyen olmak isterdim.

Beyefendi ve sevgi dolu yaşam tarzını,
paparazzi skandallarından uzak, mazbut aile yaşamı ile birleştirdiği için O'nu
büyükler de en az küçükler kadar sevmişti.
                                                                                                                    Aksiyon Haftalık Haber Yorum Dergisi/6-12 Şubat 1999, Sayı : 218

BARIŞ AĞABEY GÜLE GÜLE !

 MİLLÎ DUYGULARI YAŞATMAK

Günümüzde millî hasletleri yaşatmak hayli güç olmaya başladı doğrusu.
Arada bir bu duygularım kabarır ve aşağıdaki mısralara benzer temennilere sarılırım.

BALKANLIM

                            Göründü ufukta nûr, fetih kokuyor semâ.

                            Mültecilik kaderde var, iltica Türkiye’me..

                            Sabret Kosova’m, bağımsızlık yakışır sana,

                   Dayandı cengâverler ümitle giden ölüme.

 

                   Şehit köprü armağan Osmanlı’dan sana,

                   Ayrılık kaderde var, ağıtlar Türkiye’me..

                   Sabret Bosna’m, kanlar nakıştır cana,

                   Dilimde bir yanık türkü yakarım şehidime.

 

                   Sonsuzluk kadar derin, tarih bağlarında

                   Mecnûnluk kaderde var, hasret Türkiye’me..

                   Sabret Karadağ’lım, Sırplar it dalaşında,

                   Şâha kalkmış minâreler, uzanıyor mâzine.

 

                   Kan ter içinde yaşadın, çadır güneştir sana,

                   Hasret kaderde var, selâm Türkiye’me..

                   Sabret Makedon’um, Arnavut imtihan sana

                   Sarıldı vatan derinden; bayrağa, sevdiğine.

 

Nârâ atarda ay yıldızım, semâ burcunda

                   Sessizlik kaderde var, haykır Türkiye’me..

                   Sabret Trakya’m, Yunan mı dalaşır sana?

                   Atlas ikliminde şahlan, koş Türk Milleti’ne.

 

                   Tarih tekerrürden ibarettir, kanma..!

                   Dostluk kaderde var, uzan Türkiye’me..

                   Sabret soydaşım, Turan biçildi sana

                   Sevdalinka eşliğinde, türküsün Türkiye’me.

                                                                                                           M. Ufuk MİSTEPE
                                                                                                                           Nisan/1999 - Bolu

İşte sanal âlemde yaşadığım
bir duygu selinin ardından sevgiyi kazanmakla kaybetmek arasındaki
ince perdede akrostiş dizelere dökülen duygularım...

ULAŞILMAZIMA...

Afakın "sendeyim artık" dediğinde,
Cesaret dostluk çemberini sarıvermişti sevginle.
Issız koyların bekleyişleri yemyeşil doğamı müjdelerken
Masumun pençesinde terkedilmişliğin onlarcasını görüyordum senin için.
Sevgim dostluğunla mühürlenmişti kristalimizin yansımasında,
Irmak sessizliğinde bırakıvermiştim onu yere, acımasızca oysa.
Nâçar kalbi kanarcasına öyle parçalanmakta ufkunun, ulaşılmazım...

GENÇLİK AŞKLARIM

Eğitim Enstitüsü'ne devam ettiğim yıllardı.
Mâsum bir sevgiyi Osmanlıca özentisiyle ve akrostiş şiir olarak nazmetmiştim.
Ama aşkımın bu şiirden haberi olmadı bile ... Bu şiirimi de sevenlere armağan ediyorum.

AŞK YOLU .!!!

              Reh-i aşkında sesin gönlümde hep o zanla beraber çağıldadı.

                 Ebr-ü Asüman bu hayal içre şeb-i hicranı andı.

                    Yârende kalalım cânanım, ufkun lâlidin bir bûse aldı.

                      Hayata neş'e güneştir, bil ki izârın ona rengini saldı.

                         Ama ufukların nazarından nihân olup gideli,

                            Nâçar dil-i şeydâ yine mısralara daldı ...!

                                                                                                            M.Ufuk MİSTEPE
                                                                                                            Trabzon/1973

MİSTEPE'DE İDEALİZM

Üniversite yıllarından itibaren ülkücü yaşantımdan taviz vermemeye çalıştım
ve bu uğurda hiçbir fraksiyona ve siyasal etkinliğe de körü körüne uşaklık etmedim.
Daima memleketim için faydayı aradım ve artı değer üretmeye gayret ettim.
Bu uğurda ülküdaşlarımdan yediğim darbeler, gördüğüm vefasızlıklar, menfaat üçgeninde aldığım
yaralar ve beni âtıl bırakıp ümitlerimi, geleceğe dair plânlarımı alt üst etmeleri karşısında
aşağıdaki acı mısraların aktarılmasını şimdilik kaçınılmaz görüyorum.

Evlilik öncesi gençlik yıllarımdan birinde,
trafik kazası geçiren canımdan çok sevdiğim genç bir dostuma
çaresizlik içerisinde yardım elini uzatamadığım o mutsuz anları yaşıyordum.
Gözyaşlarında o saatlerde duyduğum hisleri terennüm eden dizelerse
kalemimden şu şekilde kâğıda dökülüvermişti ...

AÇMAZ DÜŞLERİN YOLCUSU

Ufkî; yanarsın sînede pişen sevgide özlemle,

Söyleyemez kimseye yangınını yüreğin.

Orda, aşk deminde tüten buğu gibi erimekteyken canan,

Bilinmezlik koyunda demir atan ümitlerdi oysa arta kalan.

Yüreğimsi beklersin sancılarda,

Kendince yalnız, dört duvar arasında.

 

İnsan sevebilir mi, yanmaksızın yüreği?

Çıkılmaz düşlerinde ulaşılmazını göremeden ...

Tatmadı ki açılmamış acı goncaları kadehin,

Yudumsu içer aşkını, susuzluğunda yanarken ...

 

Huzursuzum hep yorgun bakışlarda,

Umutsuz, yeni sabahlar kovalamakta gözlerim.

Ne bir haber, ne bir ses, acımsı bir bekleyiş ..

Ve bozulan sessizlik; uzaklardan ...

Yollar unutulmazımla sarmaş dolaş, kıpkızıl ...

Çığlıklarım sessiz adım,

Hastahane koridorları, koşuşan gölgeler,

Ulaşılmaz feryatlar çıkmazındayım ...

Ve sen âfakın mahkûmu,

Suskunluk zincirine dolanmış canem,

Açmaz düşlerin yolcusunu beklerdin.

Çaresiz .. suskun .. yatağında ...

Bense takılmış, beklenti batağımda ...
                                              M. Ufuk MİSTEPE

               ÂŞIKOĞLU NERDE?

Ne zaman bir Anadolu köyüne denk gelsem

Aklıma sen gelirsin fırça izlerinde

Yemyeşil…

Yürüdüğün yollar ardında kabristan bahçeleri

Açılan ellerdeki her yeni dua

Bil ki sana armağan, sebil…

Evlâtlarının yüreciğinde gelincikler kanar sessiz

Düşünürken seni…

Elbet rüzgâr ve dağlar, dizelerinde taşır emanetleri.

Ey Toprak!

Biz de yüreğimizden kopan koca âşığı sana emanet ediyoruz!

Sevginle sar onu…

Çalışarak hayata, akıp giden nehir gibi baktın…

Sepetçi sokağından sonsuzluğa koşan

Ulu bir çınar gibi dimdik!

Bedesten uğurladı omuzlarda seni Hak’ka şimdilik…

Ey Âhi Dergâhı’nın son temsilcisi, babamız…

Uğurlar ola!

Her yanına çiçek yağmış kiraz ağacını düşlediğimde

Zile bağları, üşütüyor artık yokluğunda!

Sen o günden beri

Hak âşıklarının gündüzü,

Sevda gecelerinin mâşuku oldun yüreklerde.

Heyyyyyy ses verin!!!

Yerle göğü birleştiren ufuklar!!!

Âşıkoğlu nerde?
                                   26.04.2003 Cumartesi/Ankara – 21:07

EBEDİYYEN DÖNMEYECEKSE!

Ateş düştüğü yeri yakarmış. Sevdiğini kaybeden bir insanın çektiği ızdırabı;
nostaljik anılarındaki hüznü, özleyip de kavuşamamanın verdiği sızıyı yaşamadan bilebilir misiniz?
Cenab-ı Hak bana bu şiiri yazmadan bir hafta önce, gördüğüm bir rüyamda kayınpederimi ebediyyen kaybetmiş
olmanın acısını yüreksi yaşatıvermişti. İşte gözyaşlarıyla yıkanan düşsel dizelerim...

Bir yol ki Zile arastasında

Dört mevsimi yaşatır düşlerinde insana

Yemyeşil baharında nişanlılığın

Sıcacık bir yaz sabahına dönüşüne tanık evliliğinde

Ve yılların yorgunluğunda dökülen anılar rüzgârla sonbaharda

Dondurucu bir Zile kışına mahkûmdur savrulmuşluğunda

Yaprak misali günlerim Topçuoğlu Kadir yokuşunda...

 

Beklenmeyen bir iklim 1 Nisan sabahları!

Dona vurmuş pembe düşler de geleceğimde.

Sözler bile asılı kalmış göğünde kara bulutlara sığınarak

Ve kayan bir otomobilde çaresizliğin dönüşleri

Maziyi incitmeden, zamanı durdurur gibi sırtındaki kaderi unutmak

Bir anlık sersemlik ve yeniden hayata dönüş

Urgana önden sarılan ellerim ve çektiğim kaderim ayaklarımda

Ardımda otomobili iten arastadan bir esnaf

Bir de babam Âşıkoğlu arkamda, olmuş öylece saf...

Düzlüğe çıkarmakta mağrur, ama yorgun ve melûl

Ellerini oğuştururken anladım ezildiğini

Yılların yükü altında çektirdiklerimi

Yalnız komazdı beni derken işte, bırakıp gidiyordu!

Yorgun bir savaşçı gibi çaresiz; ama yeterince bedbîn!

 

Yaşam yalnız tırmandırdı ana caddeye azimle beni

Beklentiler, ümitler stepne bile olamadılar Askerlik Şubesi önünde

Ve panayır karşısında ıssız bir tarlaya yürüyen ayaklarım

Tutunacak dal ararcasına uğradı bir kereste atölyesine

Ya Kasım ya Lütfü ya da bir başka vaadin çıkmaz yolundaydım gene

Besleyemeyeceğini anlamış bir ekmek teknesinin vedasıydı bu gelişin dönüşü

Issız caddelerde nâçar dolaşarak delicesine

Aradım sığınacak bir kapı, vardım güvensizliğin pençesine...

 

Yalnızlık, soğuk ve karanlık!!!

İşte haykırarak arayan ben, sokaklarda Âşıkoğlu’nu!

Heyhatttttttt ne babam ne de bir canlı arastada

Yalnız gözyaşlarım, hıçkırıklar boğazda yutkunmada

Kimsesizliği yaşadım o an ışıksız, Tanrım!...

Yüreğimde hissettim ebedi ayrılığın acısını geç de olsa

Yandı ciğerim, tıkandı bağrım

Offffff Allah Kerîmmm!

Kapandı umutlarım Zilem, ufkunda çoktan eridim...

Dönmek istedim yuvama eski sıcaklığında

Evsiz olmuyor diye çıtırdamalarda yadigârımız

Terk edilmiş ah-ı figân talaş soba...

Evlâtların acı çekmekte bilesin, bağırlar yanık baba!!!

Hele sensizlik Zile’de bir anlamsızlık

Olmuyor işte anla baba!

                                                              M.Ufuk Mistepe (Damadı)
                                                             18.12.2003/Ankara – 17:01

20 XII 1989 Âşıkoğlu Necati Akyunak

İYİ Kİ DOĞDUN..!
Paylaşamadıktan sonra neye yarar sevgi, güzellik, kabiliyet, sanatkârane ruh ve mülk?

Ben de her yeni doğan varlıkla ve doğup da her yıl tazelenen yeni doğuşlarla
bu ruh halimi şu mısralarım ile paylaşmayı düşledim yaratılanların yüreklerinde...

Sizler olmasaydınız anlamı olur muydu yeniden doğuşun ve ısıtacak sevgi dolu bakışların?

 

YENİDEN DOĞUŞ Kırık kalplerde yürümüş gibi kesilir düşlerim Kanarcasına!!! Sen doğmazsan, Yakarım yüreğimin ateşiyle güneşleri Doğmasınlar diye! Balkonumuzdan salın ve dinle öpücüklerimin sesini Rüzgârların dudağına taşıdığı… Irmak gibi çağıldayan hayatımız Bırak gizemli koylara sürüklensin! Duyuyorsun değil mi aşkımızın çaresizliğini? Nasıl da çırpınıyor kolları bağlı? Yüreğimde derlediğim sevgi buketini sunuyorum Yalnızlığımın gündüzü, gecemin ışıltısına… Düşlerimde yüreğimin ucuna konan kelebek gibisin. Gideceksin, Koca bir yaz girecek sevgi yuvamıza Buz gibi sıcak!!! Gidişine, anılardaki hüznüne dayanamam! Her mayıs günlerinde yeniden doğ bebeğim, bırakma beni sensizlikte!!! Sevda çiçeğin sesini duyar mı? Pınarlar ağlar mı anlatsam beni? Mutsuzum desem çare olur mu bir sözü? Doyumsuzluğumu sevgisine benzediğim masumumda giderdim oysa. Ben de dikenlerin gülü olduğuna şükredenlerdenim. Gülbeyazım, gülpembem var sevgi bahçemizde… O dikenli yaşamın zor anlarında Yaslanacağın güvenli bir gövden olsun diye!! Oysa ben yaprak olmuşum kaderin kanadında uçuşan Doğarken dünyama sanalsı bakışlardan… Süzülen ufuklardan seni alır uzaklara Götürür gülümseyenime ağlarım… Bilirim Ümidi yok yarınların, sensizliğin ortasındayken sevgiler… Kapat gözlerini aşkını okşa; yakala erken yatışlarda Ve rüyalarınca sarıl ona… Sen benim ömrümün hikâyesi, dünlerimsin Yorganımız üşütüyor yokluğunda bilesin. Yastığında gülkokun olmasa İnan solardı yaprak yaprak düşlerim… Gülümün de gözyaşlarını akıttığı bir an varmış Yanağım sevgisi gibi ıslak, Yüreğimse coşkuları kadar sıcak… Sensiz çekilmiyor günler gülyüzlüm Doğacak her yeni sevgiyi sana armağan ediyorum Doğum Günün Kutlu Olsun…                                                                                   2003/Ankara