zilefoto8

Yayınlanmasını istediğiniz Zile'nin fotoğraflarını e - mail adresime gönderebilirsiniz.

Bu güzide sayfaların oluşturulmasında
Zile Belediyesi Başkanlığı Fotoğraf Arşivi'nden,
Sayın Necmettin ERYILMAZ, Mustafa BELDEK, Fikret TARHAN, Bekir AKSOY, Prof. Dr. Ali ÖZÇAĞLAR, Mehmet SEZEN, Fatih ALTINDAL, Foto UĞUR, Orhan YILMAZ, Avcılar Derneği, Kızılay Cemiyeti koleksiyonundan ve yayımlanmış Zile'yle ilgili kitapların içerisindeki fotoğraflardan, Zile 94 kitabı
ve Linkler sayfasındaki web adreslerinden önemli ölçüde istifade edilmiştir.
Müteşekkirim...

ZİLE 94 Kitabı'nın Ön ve Arka Yüzü

Yazanlar : İlhan TRAK - Mustafa ZENGİN

ZİLE 94 Kitabının Hazırlanması Sırasında Tüm Olumsuz
Hava Şartlarına Rağmen Çalışmalar Aralıksız Devam Etmiştir.

Acıpınar : İlçenin güney batısında yer alan Acıpmar Köyü, Acısu, Küplüce, Akkılıç, Şeyhköy'leriyle komşu olup, Çekerek ilçe sınırındadır, ilçeye uzaklığı 40 km. olan köyün yolunun 7 km.si stabilizedir. İsmini suyu acı (amonyaklı) olan bir çeşmeden aldığı sanılan köyün ne zaman ve kimler tarafından kurulduğu belli değildir. 1985 yılında toprak kayması görülen köyün yayla ve mezrası yoktur. Yakınında iki Höyük bulunmaktadır. Geliri tarım ve hayvancılığa dayanan köyün, 6000 dekarı kıraç, 4000 dekarı sulanabilir arazisinde buğday, arpa ve baklagiller en fazla yetiştirilen ürünlerdir. 90 traktör bulunan köyden kentlere büyük bir göç olayına rastlanılmaktadır. 1150 büyükbaş, 1800 civarında küçükbaş hayvan mevcuttur. Arıcılık yapanlara da rastlanılmaktadır. Camii, okulu, Sağlıkevi, Tarım Kredi Kooperatifi, Tüketim Kooperatifi bulunur, köy merkezine 5 km mesafede bulunan bir çeşme suyunun sarılık hastalığına iyi geldiği ve birçok hastanın bu sudan içerek sağlığına kavuştuğu söylenmektedir. Son yıllarda nüfus planlamasına uyanların sayısında artış görülmekte olup, sağlık sorunları ilçede çözümlenmektedir. Köyde halk tarafından ziyaret edilen ve adak kurbanları kesilen iki ziyaret yeri vardır. Köyün mezarlığı mezar taşları ve bu taşlardaki işlemeler dikkati çekmektedir. Köyde yöresel kıyafetler giyilmektedir. Akraba ilişkileri iyidir. Az da olsa kız kaçırma olayı görülmektedir. Kan davası ve diğer anlaşmazlıklar yoktur.

Acısu : İlçenin güney batısında yer alan Acısu Köyü, Akçakeçili, Küplüce, Akkılıç, Acıpmar köyleri ile komşudur. Köydeki menba sularının içildiğinde acı bir tat bırakması nedeniyle köye Acısu denildiği sanılmaktadır. Köyün ilçeye uzaklığı 34 km. olup, Zile-Yozgat anayolu güzergahından ayrılan 2 km.lik kısmı stabilizedir. Eğitim-öğretime 1954 yılında başlanan köyde 1985 yılında yapılan iki katlı yeni bir ilkokul, 700 büyükbaş, 500 küçükbaş hayvan bulunan köyde az da olsa arıcılık yapılmaktadır. Sulak arazisi az olup, 10.000 dekar arazide şeker pancarı, ayçiçeği, buğday, arpa, baklagiller yetiştirilmektedir. Nüfus planlaması uygulanmayan köyde genel olarak erkek çocuklara Bektaş kızlara ise Endam ismi konulmaktadır. Köy kadınları Üç peşli ismi verilen giysiler giymektedirler. Halen Acısu'da Kıbrıs Harekâtı'na katılan bir gazi bulunmaktadır.

Akçakeçili : Zile - Çekerek karayolu üzerinde bulunan Akçakeçili köyü, Acısu, Küplüce, Salur, Reşadiye, Büyüközlü ve Yapalak köyleri ile komşudur, ilçeye uzaklığı 27 km'dir. Aşağı yukarı mahalle olarak iki bölümden oluşan köyün tarihi hakkında kesin bir bilgi bulunmamaktadır. Anlatıldığına göre köyde yaşayan Kara Haliller, Karaüşükler, Daracılar ve Yakupoğulları ailelerinin her biri çevrede bulunan Hacıköy, Örenler, adları ile anılan eski yerleşim yerlerinden gelerek önceleri hayvanlarını kışlattıkları aşağı mahallenin bulunduğu yere sürekli olarak yerleşmişlerdir. Köyün adının çok sayıda besledikleri beyaz "ak" keçiden ileri geldiği bu nedenle de köye Akçakeçililer dendiği söylenmektedir. Kurulduğu alan engebeli bir coğrafi yapıya sahiptir. Köyde tarım ve hayvancılık yapılmaktadır. 1400 dekarı sulak 1700 dekarı kıraç olan arazisinde buğday, arpa, mercimek, nohut, şeker pancarı, ayçiçeği yetiştirilmektedir. Köyün arazisi içinden geçen Çekerek Irmağından sulamada kısmen faydalanılmaktadır. 730 büyükbaş ve az sayıda küçükbaş hayvan mevcuttur. Son yıllarda arıcılıkla uğraşanların sayısı giderek artmaktadır. Eğitim-öğretime 1945 yılında geçici bir binada başlayan köye Devlet-Vatandaş işbirliği ile 1985 yılında 3 derslikli okul 2 lojman yapılmıştır. 1986 yılında ise yukarı mahalleye 2 derslikli bir okul ile 1 lojman yapılmasıyla iki okulu bulunan ender köylerimizden biri olmuştur. Halen 20 öğrencisi aşağı mahallede olmak üzere okulun 70 öğrencisi mevcuttur. Okur-yazar oranı %95'dir. Okulu, Sağlıkevi, tarım kredi kooperatifi ve bulunmaktadır. Köyde 4 tane Kore Gazisi yaşamaktadır. 1939 yılında deprem ve sel felaketine maruz kalan Akçakeçili'de cekete-sakı, gömleğe-göynek tabirleri kullanılır. Sınır söken kişi toplumdan dışlanır. Köy yakınında Şıh Ali Baba denilen bir ziyaret vardır. Ali Baba'nın bir bektaşi emiri olduğu söylenir. Burada yağmur duası yapılır.

Akdoğan : İlçenin batısında yer alan Akdoğan Köyü, Büyükkarayün, Akgüller, Yalnızköy, Kepez ve Palanlı köyleri ile komşu olup, ilçeye 10 km. uzaklıktadır. Eski adı Arapoğlu olan köyün 200 yıl kadar önce köydeki BABÜR soyadlı ailenin ileri gelenleri tarafından kurulduğu söylenmektedir. 24 haneden ibaret olan köyde evler genelde kerpiçten yapılmıştır. Eğitim ve öğretim 1965 yılında köylülerce yapılmış olan okulda sürdürülmektedir. İlkokulu ve câmisi bulunan köyde, geliri tarım ve hayvancılığa dayanan köyde, 1500 dekar kıraç, 500 dekar sulak arazide arpa, buğday, nohut, mercimek, fiğ ve şeker pancarı gibi ürünler yetiştirilmektedir. Halen 16 traktör vardır. 180 büyükbaş, 80 küçükbaş hayvan mevcut olan köyde hayvan besiciliğinin yanı sıra arıcılık yapan ailelere de rastlanmaktadır. Akraba evliliğinin yaygın olduğu ve kız istemenin görücü usulü ile yapıldığı köyde davul zurna ile yapılan düğünlerde en çok simsim oyunu oynanır. Halk Salı günü ile baykuşun uğursuzluğuna inanmaktadır.

Akgüller : Eski adı "Çokça Abdal" olan Akgüller Köyü adını rivayete göre; Hacı Bektaşi Veli'nin müritlerinden olan Kaygusuz Abdal'dan almıştır. Kaygusuz Abdal'ın mezarının köy yakınlarında olduğu söylenmektedir. Zile'ye hakim bir dağın yamacında bulunan Akgüller Köyü ilçeye 11 km. mesafede olup, rakımı 800 metredir. 1990 nüfus sayımına göre 38 haneden ibaret olan köyde 193 kişi yaşamaktadır. Geliri tarım ve hayvancılığa dayanan köyün 3000 dekar arazisinin tamamı kıraçtır. Tarımda fenni ve çiftlik gübresinin yanında ilaçlamada yapılır. 1969 yılından beri eğitim ve öğretim yapılmakta olan okulun iki dersliği ve bir lojmanı vardır. Köyde okuma-yazma oranı %90'dır. Otomatik telefonu, elektriği bulunan köyde ulaşım, özellikle kış aylarında güçlükle yapılmaktadır. Sağlıkla ilgili problemler ilçede çözümlenmektedir. Hamur Kesen, Yağmur Dede, ve Kaygusuz Abdal isimli ziyaret yerleri bulunan Akgüller'de akraba evlilikleri görülmektedir.

Akkılıç : İlçenin güney batısında bulunan Akkılıç Köyü, Acıpınar, Küplüce, Turgutalp köyleri ile komşu olup, Çekerek ilçe sınırındadır. Asıl adı Kuldan olan köyün 300 yıl önce kurulduğu söylenmekte fakat kimler tarafından kurulduğu bilinmemektedir. Sel tehlikesi nedeniyle yerleşim yeri değişmiş olan köy bugünkü yere taşınmıştır, ilçeye 38 km. uzaklıkta olan köy yolunun Ankara asfaltından ayrılan 3 km.si stabilizedir. Köy 52 haneden ibaret olup, okur-yazar oranı %85'dir. 4000 dekarı kıraç, 200 dekarı sulanabilen arazide arpa, buğday, nohut, mercimek, fiğ gibi ürünlerle az miktarda da şeker pancarı ile soğan üretilmektedir. Sulama suyu Çekerek suyundan motopomplarla temin edilmektedir. Köyde 250 büyükbaş, 600 küçükbaş hayvan bulunmaktadır. 4 İstiklâl gazisi bulunan köyde, evlere üzellik, hayvan boynuzu asılması, ev yapılırken kurban kesilmesi adettendir. 200 yıl önce yapıldığı söylenen bir camii okul otomatik telefon ve elektrik mevcut olan köyde halk içme suyu ihtiyacını umumi çeşmelerden temin etmektedir. Akraba ilişkilerinin iyi olduğu köyde akraba evlilikleri yapılmasına rağmen, uzun süre dargınlıklara yol açan kız kaçırma olaylarına az da olsa rastlanmaktadır. Yörede tavşan, tilki, keklik, bıldırcın gibi av hayvanları bulunmaktadır. Halk arasında kavak yaprağının tepeden dökülmesi ile kuşburnunun bol olması o yıl kışın erken geleceğine ve soğuk geçeceğine işaret sayılırken, baykuşun bir ev üzerinde ötmesi o ev halkının bir felakete uğrayacağının belirtisi olarak kabul edilir. Köyün batısında eski çağlardan kaldığı tahmin edilen bir kale harabesinin varlığı görülmektedir. Sarılık hastalığına iyi geldiğine inanılan su kaynağına çevre köylerden, bu hastalığa yakalanmış kimselerin tedavi için geldiği ve sonuçta şifa buldukları söylenmektedir.

ALAYURT KÖYÜ

Köyün Boz Ali'nin Tepe'den Genel Görünüşü

ALIÇÖZÜ KÖYÜ

Köyün Kayacık Tepe'den Genel Görünüşü

Alayurt : İlçenin güneyinde bulunan Alayurt Köyü, Üyük, Belkaya, Taşkıran köyleri ve Yıldıztepe Kasabası ile komşudur. Yolunun 19 km. si asfalt, 5 km si stabilize olan köyün ilçe ile ulaşımı taksi ve traktörlerle yapılmaktadır. Köyün ne zaman kurulduğu kesin olarak bilinmemekle beraber bugünkü köyün yakınlarına gelip yerleşen 5-10 arap ailenin çevre köylerce rahatsız edilmeleri üzerine bu ailelerin ıssız ve ormanlık olan bugünkü yere gelip yerleştikleri rivayet edilmektedir. Arap olduğu söylenen bu ailelerden dolayı köyün adına Araplar dendiği sanılmaktadır. Daha sonra köyün ismi Alayurt olarak değiştirilmiştir. 112 haneden ibaret olan köyde, 8000 dekarı kıraç olan köy arazisinin, 3000 dekarı, köye 6 km. uzaklıktaki Yıldıztepe Göleti'nden motopomplarla sulanmaktadır. Köy arazisinde şeker pancarı, ayçiçeği, buğday, arpa, nohut, mercimek gibi ürünler yetiştirilmektedir. Köyde 95 traktör mevcuttur. 300 büyükbaş, 900 küçükbaş hayvan mevcut olan köyde besicilik yaygındır. Eğitim-öğretime 1943 yılında geçici bir binada başlanan köye 1962 yılında Devlet tarafından 3 derslikli 2 lojmanlı okul yapılmıştır. Okulda 52 öğrenci öğrenim görmekte olup, okur - yazar oranı % 95'dir. Eğitim öğretime çok önem verilen köyde yüksek tahsil yapan 25 kişinin yanında devletin çeşitli kademelerinde çalışan birçok memur bulunmaktadır. Köy kahvesinde kurulan kitaplığa günlük gazete gelmektedir. Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü tarafından değişik tarihlerde biçki-dikiş, halıcılık ve marangozluk kursları açılmıştır. Çamlık ismiyle anılan mevkide evliyâ olduğu söylenmekte ve köy halkı tarafından ziyaret edilerek adak kurbanları kesilmektedir.Çiftçiliğin kutsallığına inanılır. Yeni yapılan evlere nazar değmemesi için üzellik, nal, boynuz asılır. Boyacılık, duvar ustalığı, marangozluk gibi meslekler yaygındır. Eski bir camii, köy konağı, sağlık evi, otomatik telefonu, elektriği bulunan köyde içme suyu şebeke sistemlidir. Muskacının, üfürükçünün ve geleneksel ilkel yöntemlerin rağbet görmediği köyde hastalık halinde tıbbi yöntemlere başvurulur, nüfus planlamasına uyulur. Yaygın olmamakla beraber akraba evliliği görülen köyde, birden fazla evliliğe kız kaçırma olayına ve kan davasına rastlanılmaz. 1851-1914 yılları arasında bu köyde yaşamış GÜLAM HAYDAR ile 1890-1953 yılları arasında yaşamış kızı ZİKRİYE (Cemal Ana) isimli halk şairlerinin tasavvuf! şiirleri köy halkı tarafından ezbere bilinmektedir.

Alıçözü : İlçenin güneyinde yer alan Alıçözü Köyü, Boldacı, Kızılca, Küçüközlü, Üçkaya köyleri ile Yalınyazı Kasabasına komşu olup, Çekerek ilçe sınırındadır. İlçeye uzaklığı 37 km. olan köyün yolunun 30 km'si asfalt 7 km'si stabilizedir. Köye ait otobüs ve minibüslerle her mevsim ulaşım yapılabilmektedir. Bir dağın eteğinde kurulmuş olan köyün adının nereden geldiği bilinmemekle beraber çevrede bol miktarda bulunan Alıç ağaçlarından bu adı aldığı sanılmaktadır. İlk ismi Kasım olan köyün Kasım isimli biri tarafından kurulduğu söylenmektedir. 133 haneden ibaret olan köyde, geliri genellikle tarıma dayalı olmakla birlikte ihtiyacı karşılayacak kadar hayvancılık yapılır. 5000 dekar arazinin ancak 500 dekarı kuyu suyu ile sulanabilir durumdadır. Buğday, şeker pancarı, arpa, yulaf, fiğ, nohut yetiştirilen Alıçözü'nde ekilebilen arazinin yetersiz kalması sonucu Zile, Kırıkkale, Ankara ve İstanbul'a göç olayları görülmektedir. Köyde 1943 yılında geçici bir binada başlayan eğitim-öğre-tim, 1974 yılında Devlet tarafından yapılan 5 derslikli lojmansız yeni bir binada sürdürülmektedir. Okulunda 69 öğrenci bulunan köyde okur-yazar oranı %95'dir. Okumaya karşı ilgilinin fazla olduğu köyde ilkokuldan sonra öğrenime devam edenlerin sayısı yüksektir. Orta ve yüksek öğrenim yapanların sayısı 100 civarındadır. Okuma-yazma kursu açılmış ve katılma oranı yüksek olmuştur. 1985 yılında Devlet-Vatandaş işbirliği ile yapılan Sağlıkevi, bulunmaktadır.Köyde nüfus planlaması titizlikle uygulanmakta olup, tedavide tıbbi yöntemlere başvurulmaktadır. Doğumların tamamı köydeki Sağlıkevi'nde görevli ebe tarafından yaptırılmaktadır. Çaldede, Çamlıdede, Arapdede adlı ziyaret yerleri bulunmakta olup, bunlarla ilgili anlatılan bir efsaneye rastlanılmamıştır. Evlerde üzellik ve geyik boynuzu gibi uğur getirdiğine inanılan şeyler asılması adettendir. Çobanlar kaybolan hayvanlarının kurtlar tarafından yenmemesi için dua okutarak kurt ağzı bağlanması diye bir inanışa inanırlar. Yeni yapılan evi görmeye gidenler genelde yiyecek maddesi götürürler. Akraba evliliği yok denecek kadar az olan köyde birden fazla evliliğe, kız kaçırma olayına ve kan davasına rastlanılmaz. Köyde demircilik, kaynakçılık, duvar ustalığı gibi meslekler yaygın olarak görülür.

Alibağ : İlçenin güney doğusunda bulunan Alibağı Köyü, Belpınar, Çakırcalı, Binbaşıoğlu köyleri ve Güzelbeyli Kasabası ile komşudur. Çevresi ormanlık olan köyün Karapınar ve Kozpınar yaylaları çevrede zengin kaynak suları ile tanınmaktadır. Kimler tarafından kurulduğu kesin olarak bilinmeyen köy, ilçeye 30 km. uzaklıktadır. Yüksek ve dik bir yamaçta kurulmuş olan köyün Zile-Artova asfaltından ayrılan 2 km'lik toprak bölümünde kışın ulaşım güçlükle yapılabilmektedir. Demir yolu istasyonu köye 6 km. mesafededir.52 haneden ibaret olan köyde 288 kişi yaşamaktadır. Geliri tarıma dayanan köyün tamamı kıraç olan 1000 dekar arazisinde, buğday, arpa, mercimek, nohut ve fiğ yetiştirilmektedir. 23 traktör bulunan köyde 175 büyükbaş, 200 küçükbaş hayvan mevcuttur. Ekilebilir arazi yetersiz olduğundan kadınlar çevredeki ova köylere tarım işçiliğine gitmekte, erkeklerden ise Nevşehir, İstanbul ve İzmir'e işçi olarak gidenlere rastlanılmaktadır. Arazinin verimsiz ve yetersiz olmasından dolayı köyden kentlere göç olayı görülmektedir. 1969 yılında köylü tarafından yapılan 2 derslikli ilkokul ahşap olup, lojmanı bulunmamaktadır. Halen okulda 40 öğrenci bulunan köyde okur-yazar oranı %80'dir. Köy halkının eğitim ve öğretime karşı ilgisi iyidir. Okulu, elektriği, telefonu bulunan köyde içme suyu ihtiyacı mevcut birkaç çeşmeden sağlanmaktadır. Sağlık sorunlarını ilçede çözümleyen köy halkı arasında ulaşım güçlüğü nedeniyle ilkel yöntemlere başvuranlara da rastlanılmaktadır. Son yıllarda nüfus planlamasına uyanların sayısında artış görülmektedir. Genelde kerpiç-ahşap karışımı olan köydeki evlerin ilk yapılışında temeline kurban kesilir. Çatı katına ulaşınca, çatıya dikilen bir direğe köyde bulunan her aile tarafından ayrı ayrı bir veya iki metre uzunluğundaki patiska bağlanarak, evin kazasız belasız tamamlandığı ifade edilir. Daha sonra eve hayırlı olsun demeye gelenler dayanıklılık ve süreklilik ifadesi olarak bakır kaplar getirirler. Evlerde banyo bulunmaz. İki köyün ortak malı olan yunakda banyo yapılmaktadır. Akrabalar arası ilişkiler güçlü olan köyde akraba evliliği yapılır. Birden fazla evlilik hoş karşılanmaz. Kan davası yoktur. Ali, Hasan, Hüseyin,Cafer, Sadık, ibrahim, Bektaş, isimleri yaygındır. Cuma günleri iş yapmanın günah olacağına inanılır. Çiftçilik kutsal sayılır. İlkbaharda bütün köy halkının belirlediği bir günde kurban kesilen eğlence düzenlenen Zeyve ve Hoca Beden ziyaret yerleri kutsal sayılır. Hoca Beden denilen ziyaret yerinde Peygamber sülalesinden bir zatın yattığına inanılmaktadır. Çocuğu olmayanlar, hastalığına şifa arayanlar ve zenginlik isteyenler burayı ziyaret ederek kurban keser, ağaçlara bez bağlayıp dilek tutarlar. Zeyve'yi ziyaret edenler ise kaybettikleri para ve hayvanlarının bulunacağına inanırlar. Köy yakınlarında, bugün ölülerin defnedilmediği, yöreye ilk yerleşen Türklere ait olduğu sanılan ve Tokat Müze yetkililerince kazı yasağı konan bir mezarlık mevcuttur.

Alihoca : İsmini Ali Hoca adındaki ermiş bir kişiden aldığı sanılan köyün, kimler tarafından kurulduğu bilinmemekle beraber, Galtolar lâkabı ile tanınan ailenin köye ilk yerleşenler olduğu söylenmektedir. İdari yönden daha önce iğdir Nahiyesi'ne bağlı olan Alihoca Köyü şimdi ilçe-merkezine bağlıdır. İlçeye uzaklığı 30 km'dir. 1990 nüfus sayımına göre 102 haneden ibaret olan köyde 528 kişi yaşamaktadır. Köyün geliri tarım ve hayvancılığa dayanmakla birlikte,3000 dekar arazinin tamamına yakını kıraçtır. Bu nedenle köyden kentlere yoğun bir göç olayı görülmektedir. Köyde 1946 yılından beri eğitim ve öğretim yapılmaktadır. 1982 yılında Devlet-Vatandaş işbirliği ile 3 derslikli 2 lojmanlı yeni bir okul yapılmıştır. Halen öğrence sayısı 66 olup, köyün okuma-yazma oranı % 85 dolayındadır. Sağlık sorunları Zile ve Çekerek'de çözümlenmesine rağmen az da olsa geleneksel yöntemlerde başvurulduğu görülmektedir. Kutsal sayılan Yeşilkanat ve Ali Hoca adındaki yerler halk tarafından ziyaret edilerek adak kurbanları kesilir. Kuşlardan ala karga ve baykuşun uğursuz sayıldığı köyde kekliğin çok olması kışın sert geçeceğine işaret olarak kabul edilir.

Armutalan : Armutalan Köyünün 1695 yılında Bozkurt Mehmet ailesi tarafından kurulduğu, adını da çevrede bol bulunan yabani armutlardan aldığı söylenmektedir. İlçenin doğusunda bulunan Armutalan köyü, Elmacık, Çapak, Çakırçalı köyleri ile komşudur, ilçeye 22 km. mesafededir. 34 haneden ibaret olan köyde, devlet-vatandaş işbirliği ile 1 lojmanlı 2 derslikli olarak yapılan okulda öğretime 1985 yılında başlanılmıştır. Okur - yazar oranı % 50 olan köyde ilköğretimden sonra eğitime devam eden hemen hemen yoktur. Tamamı kıraç 960 dekar arazide buğday, arpa, ve baklagiller yetiştirilmektedir. 160 büyükbaş, 92 küçükbaş hayvan mevcuttur. Arıcılık az da olsa yapılmaktadır. Hasat mevsimi dışında mevsimlik işçilik için çevre il ve ilçelere göç yaygındır. Okulu, otomatik telefonu, elektriği bulunan köyde içme suyu ihtiyacı umumi çeşmelerden temin edilmektedir. Akraba evliliğinin sık yapıldığı ve kız kaçırmanın yaygın olduğu köyde, tavşanını uğursuzluğuna, leylek erken gelirse yazın kurak geçeceğine inanılır. Köy kadınları çuha, kuşak, dolak adını verdikleri ve kendi ürettikleri işlemeli, örgülü, saçaklı giysiler giyerler.

Ayvalı : İlçenin en uzak köylerinden olan Ayvalı Köyü, Çayıroluğu, Uzunöz, Yücepınar, Köylüürünü köyleriyle komşu olup, Amasya il sınırındadır. 50 km uzaklıkta ve yerleşim yeri çok yüksek olan Ayvalı Köyünün Ekşi Elma ve Çevt isimli iki yaylası vardır. Köyün adının nereden geldiği bilinmemekle birlikte yaklaşık 300 yıl önce Abdullah Bey, Davutoğlu, Musa Başoğlu, Hüseyinbey, Seymen Ahmet, Caferoğlu ve Rızvanoğlu aileleri tarafından kurulduğu söylenmektedir. 170 haneden ibaret olan köyde, ormanlık bir alana kurulmuş olmasına rağmen köyün geliri tarım ve hayvancılığa dayanır. 3000 dekar arazisinin 600 dekarı motopompla sulanabilen köy arazisinin yetersizliği nedeniyle çevre il ve ilçelere mevsimlik işçi olarak gidenlere rastlanılmaktadır. 1000 büyükbaş, 1500 küçükbaş hayvan mevcuttur. Köyün ormanlık ve dağlık bölgelerinde keklik, tavşan, bıldırcın, tilki, kurt, yaban domuzu ve çakal bulunmaktadır. ilkokulu 1965 yılında yapılan köye 1982 yılında Devlet-Vatandaş işbirliği ile 3 derslikli yeni bir okul inşa edilmiştir. Okulda halen 140 öğrenci kayıtlıdır. Okuma-yazma oranı % 40 olan köyde yüksek öğrenime devam eden öğrenci yoktur. Camii bulunmaktadır. Çocuk doğumları genel olarak ilkel yöntemlerle yaptırılır. Çok ağır hastalıklarda doktora gidilir. Köyde Ellez Dede isimli bir ziyaret yeri bulunmaktadır. Ticarî amacı olmayan bazı küçük el sanatları halen devam etmekte olup, kadınlar tarafından keçi kılından kilim, yün çorap, eldiven örüldüğü çeşitli süs ve giyim eşyalarının yapıldığı görülmektedir. Köyde iki Kore, bir Kıbrıs Gazisi bulunmaktadır.

Bağlarpınarı : İlçenin kuzey batısında bulunan Büyükkozluca Köyü, Yalnızköy, Kuzulan, Küçükkozluca, Bultu ve Karacaören köyleri ile komşudur, ilçeye uzaklığı 25 km olup, rakım 750 m'dir. Bölgede önceleri çok miktarda ceviz ağacı bulunduğu için ve çevrede cevize Koz denilmesinden dolayı buraya Büyükkozluca adı verildiği sanılmaktadır. 300 yıllık bir geçmişi olduğu tahmin edilen köye ilk yerleşenlerin Avcılar diye bilinen bir aile olduğu söylenmektedir. 80 haneden ibaret olan köyde, köyün 6000 dekarı kıraç 2000 dekarı sulanabilir arazisinde buğday, arpa, yulaf, fiğ, nohut, yonca, fasulye yetiştirilmektedir. 1000 büyükbaş, 500 küçükbaş hayvan bulunmaktadır. Arazisinin büyük bölümünün kıraç olması nedeniyle göç olayı görülen köyde yurt içi ve yurt dışında 200 den fazla kişinin işçi olarak çalıştığı söylenmektedir. 1943 yılında başlanan ve o zamanlar bir eğitmenle üçüncü sınıfa kadar sürdürülen eğitim-öğretim 1955 yılından itibaren beş yıla çıkarılmıştır. Halen kayıtlı öğrenci sayısı 55 olan köyde okur-yazar oranı % 80'dir. 1987 yılında Devlet-Vatandaş işbirliği ile Sağlıkevi yapılmıştır. Sağlık personeli olmadığı için tedavi problemi ilçede çözümlenmektedir. Guatr hastalığının yaygın olduğu köyde bedensel ve zihinsel özürlü kişilere de rastlanılmaktadır. Büyükkozluca'da yeni açılan kömür ocağında kömür çıkarma çalışmaları sürdürülmektedir.

Bayır : Meyilli bir arazi üzerinde kurulduğu için bu ismi aldığı sanılan köyün ne zaman ve kimler tarafından kurulduğu belli değildir. İlk kuruluş yeri yayla olarak kullanılan kışla mevkii iken, bu yerde sineğin bol olmasından dolayı şimdiki yerin yerleşime daha uygun bulunduğu ve buraya yerleşildiği söylenilmektedir. ilçenin kuzeyinde bulunan Bayır Köyü, Yünlü, Derebaşı, Olukman ve merkez ilçeye komşudur, ilçeye 6 km. mesafededir.45 haneden oluşan köyde okuma-yazma oranı %90'dır. Eğitim ve öğretim, 1967 yılında 1 dersaneli 1 lojmanlı Devlet tarafından yaptırılan ilkokulda devam etmektedir. 2500 dekar kıraç ve 1000 dekar sulu alanda arpa, buğday, mercimek, nohut ve şeker pancarı yetiştirilmektedir. Arazisinin verimsiz olması nedeniyle hayvancılık gelişmiştir. 280 büyükbaş, 850 küçükbaş hayvan beslenmektedir. Arıcılık son yıllarda modern usullerle yapılmaya başlanmıştır. 2 camii, okulu, elektriği, otomatik telefonu mevcut olan köyde içme suyu umumi çeşmelerden sağlanmaktadır. Akraba evliliği ve kız kaçırma olaylarının olmadığı köyde özürlü insana rastlanmaz.

BELKAYA KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüşü	BELPINARI KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüşü
BİNBAŞIOĞLU KIŞLASI KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü ve Belpınarı Göleti	BOLDACI KÖYÜ Köyün Gürgenli Tepe'den Genel Görünüşü
BÜYÜKAKÖZ KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	BÜYÜKKARAYÜN KÖYÜ Köyün Ankara Asfaltından Görünüşü

BÜYÜKKOZLUCA KÖYÜ Köyün Ortaçal'dan Genel Görünüşü	BÜYÜKÖZLÜ KÖYÜ Köyün Doğu'dan Görünüşü
ÇAKIRÇALI KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüş	ÇAMDERE KÖYÜ Köyün Artova Yolundan Genel Görünüşü
ÇAPAK KÖYÜ Köyün Armutalan Yolu'ndan Genel Görünüşü	ÇAYIR KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
ÇAYIROLUĞU KÖYÜ Köyün Yoldan Görünüşü	ÇELTEK KÖYÜ Köy Meydanından Genel Görünüş
ÇİÇEKPINARI KÖYÜ Köyün İçinden Görünüş	ÇİFTLİK KÖYÜ Köyün İçinden Bir Görünüş

DEREBAŞI KÖYÜ Köyün Harmankaşı Tepesi'nden Genel Görünüşü	EDE KÖYÜ Köyün Turhal Yolu'ndan Görünüşü
ELİKTEKKE KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	ELMACIK KÖYÜ Köyün Ardıçlıtepe'den Genel Görünüşü
EMİRVEREN KÖYÜ Köyün Doğu'dan Genel Görünüşü	ESKİDAĞİÇİ KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş
FATİH KÖYÜ Köyün Güney'den Genel Görünüşü	GÖÇENLİ KÖYÜ Köyün Güney'den Genel Görünüşü
GÖLCÜK KÖYÜ Yayla Yolu'ndan Köyün Genel Görünüşü	GÜMÜŞKAŞ KÖYÜ Köyün Kabaardıç Tepesi'nden Genel Görünüşü

GÜNGÖRMEZ KÖYÜ Köyün Hasanderesi Mevkii'nden Genel Görünüşü	HACILAR KÖYÜ Köyün Keltepe'den Genel Görünüşü
HARAMİKIŞLA KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	HASANAĞA KÖYÜ Köyün Yıldıztepe Yolundan Genel Görünüşü
HATİPPINARI KÖYÜ Köyün Yalınyazı Yolundan Genel Görünüşü	İĞDİR KÖYÜ Köyün Karşıpınar Yolundan Genel Görünüşü
İMİRDOLU KÖYÜ Köyün Bultu Kömür İşletmesi Yolundan Genel Görünüşü	KARABALÇIK KÖYÜ Köyün Yaylakent Yolu'ndan Genel Görünüşü
KARACAÖREN KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüş	KARAKAYA KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü

KARAKUZU KÖYÜ Köyün Çağlayan Tepe'den Görünüşü	KARAŞEYH KÖYÜ Köyün Sekikışla'dan Genel Görünüşü
KARŞIPINAR KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüşü	KARŞIYAKA KÖYÜ Köyün Maşat - Höyük'ten Genel Görünüşü
KAZIKLI KÖYÜ Köyün İğdir Sapağından Genel Görünüşü	KEPEZ KÖYÜ Kepez Köyü'nün Şeyh Ahmet Yolundan Görünüşü
KERVANSARAY KÖYÜ Köyün Terziköy Yolundan Genel Görünüşü	KIRLAR KÖYÜ Köy İçinden Genel Görünüş
KIZILCA KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş	KİREÇLİ KÖYÜ Köyün İçinden Bir Görünüş

Kireçli Köyü Kaynağı ve Önündeki Sulama Havuzu

Fotoğraf : Prof. Dr. Ali ÖZÇAĞLAR 1981 - 1982

KOÇAŞ KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	KORUCUK KÖYÜ Köyün Kınalıçal Eteğinden Genel Görünüşü
KOZDERE KÖYÜ Kozdere Köyü'nden Görünüm	KÖYLÜÜNÜRÜ KÖYÜ Köyün Ağılın Sivritepe'den Görünüşü
KURŞUNLU KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	KURUÇAY KÖYÜ Köyün Mezarlık Tepe'den Görünüşü
KURUPINAR KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş	KUZUALAN KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş
KÜÇÜKAKÖZ KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	KÜÇÜKKARAYÜN KÖYÜ Ankara Asfaltından Üçevler'in Genel Görünüşü

ALIÇÖZÜ KÖYÜ'nün Uzaktan Görünümü

Fotoğrafı Gönderen : Şenol BAŞ

KÜÇÜKKOZLUCA KÖYÜ Köyün Kartalın Tepe'den Genel Görünüşü	KÜÇÜKÖZLÜ KÖYÜ Fotoğraf : Orhan YILMAZ - 12.11.2003
KÜPLÜCE KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	NARLIKIŞLA KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
OLUKMAN KÖYÜ Isıtma Tepe'den Köyün Genel Görünüşü	OSMANPINARI KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüş
ÖZYURT KÖYÜ Köyün Mezarlık Tepe'den Görünüşü	PALANLI KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
REŞADİYE KÖYÜ Köyün Ankara Asfaltından Görünüşü	SALUR KÖYÜ Köyün Üçtaş Mevkiinden Görünüşü

SARAÇ KÖYÜ Köyün Şeyh Ahmet Yolundan Görünüşü	SEKİKIŞLA KÖYÜ Köy Girişinden Genel Görünüş
SELAMET KÖYÜ Çapak Köyü Yönünden Genel Görünüş	SOFULAR KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
SÖĞÜTÖZÜ KÖYÜ Söğütözü Köyü'nden Görünüm	SÜLEYMANİYE KÖYÜ Köyün Güney'den Genel Görünüşü
ŞEYH KÖYÜ Köy Girişinden Genel Görünüş	ŞEYHNUSRETTİN KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş
TAŞKIRAN KÖYÜ Köyün Girişinden Genel Görünüş	TURGUTALP KÖYÜ Köyün Mantar Tepe'den Genel Görünüşü

TÜRKDERBENTİ KÖYÜ Köyün Sivri Tepe'den Genel Görünüşü	UĞURLUÖREN KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
UZUNKÖY KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	UZUNÖZ KÖYÜ Köyün Aztepe'den Genel Görünüşü
ÜÇKAYA KÖYÜ Üçkaya Köyü'nden Görünüm	ÜÇKÖY KÖYÜ Köyün Yeşilce Yolundan Genel Görünüşü
ÜTÜK KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	ÜYÜK KÖYÜ Üyük Köyü'nden Görünüm
YALNIZKÖY KÖYÜ Yalnız Köy'den Görünüm	YAPALAK KÖYÜ Köyün Mehmet Kâhya'nın Çal'dan Görünüşü

Emirören Köyü'nün Batı'dan Görünüşü (Uzakta Kırlar Köyü Görülmektedir.)

Fotoğraf : Prof. Dr. Ali ÖZÇAĞLAR 1981 - 1982

YARAŞ KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü	YAYLAKENT KÖYÜ Köyden Genel Görünüş
YAYLAYOLU KÖYÜ Köy İçinden Genel Görünüş	YENİDAĞİÇİ KÖYÜ İLKOKULU Gönderen : Erkan UÇAR
YENİDERBENT KÖYÜ Köyün İçinden Genel Görünüş	YENİKÖY KÖYÜ Köy Meydanından Genel Görünüş
YEŞİLCE KÖYÜ Köyün Krantepe'den Genel Görünüşü	YÜCEPINAR KÖYÜ Köyün Genel Görünüşü
YÜNLÜ KÖYÜ Köyün Terziköy Yolundan Görünüşü	YILDIZTEPE KASABASI Göleti Sulama Yanında Balıkçı ve Piknikçilerin Uğrak Yeridir.

Yayınlanmasını istediğiniz Zile'nin özel fotoğraflarını
e - mail adresime gönderebilirsiniz.